'Der Wiener Derby' en Hollandse gezelligheid

Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste verslag, ik ben hier nu ondertussen al 2 en een halve maan en dus al ruim over de helft van mijn buitenlandse avontuur. De tijd gaat zo snel als je het naar je zin hebt, maar er moet natuurlijk ook gewerkt worden. Het studeren hier begint steeds meer tijd op te eisen, iets wat op zich natuurlijk geen slechte zaak is. Aangezien het nog steeds de hoofdreden van mijn verblijf hier is, en ik vind het ook helemaal niet erg, de vakken die ik hier volg zijn erg leuk en interessant. Studeren is dan ook geen straf en de resultaten vallen enorm mee, een 10!! (en je ziet het goed geen komma tussen de twee cijfers) voor mijn eerste tentamen, dat was alweer een tijdje geleden haha. Dus voor degenen die er aan twijfelden of hier nog serieus gewerkt wordt, jazeker!

Genoeg over het studeren over naar de leukere dingen. In de tussentijd is Michelle een weekendje langs geweest, dat was natuurlijk super leuk! We hebben een hele leuke week gehad, zijn lekker (vaak) uiteten geweest en ik heb Michelle eindelijk alle hoeken en gaten van mijn mooie Wenen laten zien. Ja je leest het goed MIJN Wenen, het begint steeds meer als mijn stad te voelen. Al gaat er natuurlijk niks boven Berrege! Dat bleek wel weer toen het afgelopen week d'n ellefde van d'n ellefde was, dat kriebelde nogal bij mij en ik vond het dan ook jammer omdat te moeten missen. Dus besloot ik mijn bullen aan te trekken en een mooi plaatje te schieten in Wenen, 11-11 in Wenen Agge mar leut et! De passerende mensen vonden het maar raar dat ik daar met een gordijn om m'n nek en een dweil met een rare clown erop stond. Maar zo had ik toch nog een beetje het idee dat ik erbij was.

De afgelopen tijd was er sowieso veel sprake van oerhollandse gezelligheid hier in Wien. Iedere eerste donderdag wordt er hier een Hollandse avond georganiseerd in een kroeg, met oerhollandse knalpotten Grolsch pils, frikandellen, kroketten, bitterballen en Hollandse meezingers. Dus besloten we met een groepje eens een kijkje te gaan nemen daar. Dat voelde toch wel goed zo'n patatje oorlog met een frikandelletje (of pommes frites Krieg, zoals ze dat hier zouden zeggen). En alsof we nog niet Hollands genoeg bezig waren, gingen we de zaterdag erop naar de groentenmarkt, nadat we het gerucht hadden gehoord dat ze daar verse boerenkool verkochten. Een groente die hier in Wenen erg schaars zo niet zeldzaam is. Deze kans om van mijn favoriete kostje te smullen, liet ik natuurlijk niet schieten. En ik kan je vertellen het was hemels, mede dankzij de geweldige kookkunsten van Casper natuurlijk!

De dag erna was het eindelijk tijd voor iets wat ik voor dat ik naar Wenen kwam al op de planning had: 'Der Wiener Derby'. De voetbalwedstrijd tussen de aartsrivalen Rapid Wien en Austria Wien in het Ernst Happel Stadion. En wat een ervaring was het, zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Ik was samen met een andere Nederlander en drie Fransen gegaan. We hadden het idee dat we net naast de harde kern zouden zitten, toen we eenmaal bij onze plekken aankwamen bleek dat de harde kern een stuk groter was dan we hadden gedacht en we er dus middenin zaten. Dit gaf wel een extra sfeer mee aan de wedstrijd, midden tussen de zingende fans heel de wedstrijd staan en proberen mee te zingen: 'Allee, Rapid Wien Allee, Rapid Wien Alee!'. De sfeer zat er vanaf het begin al goed in, toen de wedstrijd begon kwamen er ineens honderden vlaggen te voorschijn, dat was wel een machtig zicht. Toen hadden we in ieder geval nog zicht, want niet kort daarna kwamen er ineens overal groene en witte (de kleuren van Rapid) fakkels vandaan en zagen we de eerste drie minuten van de wedstrijd niet veel meer dan de persoon die voor je zat. Gelukkig was het spel niet van een dusdanig hoog niveau dat we veel hadden gemist, de mannen van FC Bergen Zondag 3 hadden best een potje mee kunnen ballen. Bij rust stond Rapid mer 0-2 achter en dat zorgde voor wat opstootjes richting het uitvak, gelukkig ver van ons vandaan. Na een 0-3 achterstand eindigde de wedstrijd in 2-3 voor Austria, helaas voor Rapid maar wat een respect voor de fans die tot het bittere einden keihard bleven zingen. En in de rust bij een 0-2 achterstand zelfs nog een tweede sfeeractie tevoorschijn toverden met een enorm spandoek en weer allemaal nieuwe vlaggen. Maar wat een ervaring, zeker een van de vele hoogtepunten hier in Wenen.

Dat was het weer voor nu, binnenkort een update over mijn tripje naar Krakau, voor nu verder met m'n reports en journals.

Auf Wiener Schnitzel!

Jacco